Układanie wg wzoru lecz na płaszczyźnie z użyciem figur geometrycznych.

W ramach cyklu dotyczącego propozycji zabaw z dzieckiem, prezentujemy Wam Drodzy Rodzice zestaw ćwiczeń usprawniających percepcję wzrokową (i obie półkule mózgowe) Waszych pociech.

Tym razem układanie wg wzoru lecz na płaszczyźnie z użyciem figur geometrycznych.

 

Potrzebne, jak zawsze, dwa zestawy tych samych figur geometrycznych, dwie czyste kartki papieru format A4.

Ja posłużyłam się takim oto zestawem:

Jak wygląda zabawa?

Układamy przed dzieckiem wzór ze „swojego” kompletu figur na kartce papieru. Zaczynamy od form najłatwiejszych, tematycznych(np. buda dla psa, bałwanek) stopniowo przechodząc w te bardziej skomplikowane, atematyczne.

• Na drugiej kartce papieru Wasza pociecha ma za zadanie odwzorować cały układ z figur.

Dla utrudnienia zadania i stymulacji pamięci bezpośredniej nasz wzór można zakryć kartka. Wówczas zadaniem dziecka będzie „odwzorowywanie” go z pamięci.

Pamiętajcie aby Waszym pociechom (przynajmniej tym najmłodszym) dać zawsze takie same figury geometryczne jakie wchodzą w skład Waszego wzoru.

 

Co daje to ćwiczenie: uczy nazywania figur geometrycznych, ich wielkości i kolorów, uczy sekwencji ruchów i naśladownictwo, doskonali koncentrację i percepcję wzrokową – organizacje i planowanie ruchów oraz rozmieszczenia (układu) figur na płaszczyźnie (co na lewo, co na prawo, co na górze, co na dole, co na środku itd.).

Dzięki takim ćwiczeniom dzieci nie będą miału problemu w szkole np.: z przepisywaniem czy odrysowywaniem z tablicy.

 

Poniżej prezentuje kilka przykładów:

                             

 

 

 

Układanki przestrzenne z klocków.

Dziś proponuje Wam układanki przestrzenne z klocków jako jedna z wielu zabaw stymulujących analizę i syntezę wzrokowa (i nie tylko!).

Potrzebny jest zestaw klocków drewnianych w naturalnym kolorze, który ma przynajmniej po dwa takie same elementy, czyli przynajmniej dwa takie same sześciany, dwa takie same walce itd.

Będą nam potrzebne po dwa zestawy – jeden dla nas i drugi dla dziecka.

Przebieg zabawy:

W pierwszej kolejności konstruujemy nasza „budowle” z klocków na oczach dziecka ( wybieramy sami stopień trudności w zależności od wieku dziecka- np. prosta budowla z dwóch, trzech różnych klocków) – można tłumaczyć kolejność naszych ruchów.

Następnie dziecko ma za zadanie odwzorować nasza budowlę (która pozostaje na oczach dziecka jako wzór) ze swojego zestawu.

    

                        

Co nam daje taka zabawa?

Ćwiczy analizę i syntezę wzrokowa w przestrzeni np. który klocek ma być na dole, jaki ma być na górze czyli relacje. Stymuluje rozpoznawania, nazywanie, naśladowanie.

A na dodatek uczy wykonywania sekwencji-w przypadku w/w zabawy będą to sekwencje ruchowe. Jest to bardzo istotna umiejętność potrzebna chociażby w życiu codziennym np. do umycia zębów, ponieważ nie przechodzimy od razu do mycia zębów tubką z pastą lecz wcześniej wykonujemy szereg określonych sekwencji ruchowych aby z powodzeniem „sfinalizować” nasze zadanie.

Grafopercepcja

Percepcja wzrokowa + koordynacja wzrokowo-ruchowa+ grafopercepcja.

Rysujemy na kartce kształt głowy.
Nasze dziecko dorysowuje brakujące elementy kredką lub ołówkiem nie pisakiem (chodzi o siłę nacisku). Pisakiem wcale się nie musi wysilać (wzorek wychodzi), natomiast pisanie czy rysowanie kredka wymaga nauki siły nacisku i większej precyzji, przygotowuje lepiej do nauki pisania
W ten sposób dziecko ćwiczy koordynacje ruchów (oko-ręka), orientacje w schemacie głowy, no i percepcje wzrokowa.

Oto rysunki wykonane przez moja dwuletnią córkę.

Uzupełnianie części twarzy na planszy

Uzupełnianie części twarzy na planszy

 Potrzebny schemat głowy wraz z czesciami twarzy.- wykonane samodzielnie lub znalezione w Internecie

W początkowym etapie można „dorysować” miejsca na części twarzy, w które dziecko będzie „wkładało” poszczególne elementy.

W dalszym etapie wystarczy zwykły schemat twarzy. Zadaniem dziecka jest go uzupełnić . Nazywamy razem z dzieckiem poszczególne elementy.

Mówimy:

• Daj oko! Daj ucho!
• Gdzie pasuje oko? Gdzie pasuje ucho? Gdzie pasuje nos?

Można pobawić się tez w inny sposób:

• w umiejętność dostrzegania braku. Ćwiczymy tym samym percepcje wzrokowa i odmianę przez przypadki –mała informacja nie tylko dla rodziców dzieci dwujęzycznych
• A wygląda to tak: wystarczy uzupełnić nasza głowę z pominięciem jednego lub dwóch elementów np. oka i ust! Zadaniem dziecka jest wskazanie i powiedzenie , którego elementu brakuje. Pytamy: czego nie ma? Co brakuje? Mówimy: Nie ma oka! Nie ma ucha! Nie ma brwi!

PERCEPCJA WZROKOWA

PERCEPCJA WZROKOWA czyli spostrzeganie wzrokowe

Zmysł wzroku stanowi bardzo ważna cześć funkcjonowania poznawczego u dziecka/człowieka. Jego stymulacja jest fundamentalna , zwłaszcza u dzieci z rożnymi zaburzeniami rozwojowymi

. Zmysł wzroku –patrzenie na świąt – jest istotnym, „podstawowym etapem rozwoju inteligencji i uczenia się komunikacji językowej” (J. Cieszyńska). Jej prawidłowy rozwój przygotowuje nasze dzieci do podjęcia nauki w szkole. Jest potrzebna do czytania, pisania i wielu innych zadań z jakimi spotykać się będą nasze maluchy.

A co w zasadzie oznacza to „spostrzeganie, percepcja wzrokowa” a no jest to nic innego jak nasza zdolności do rozpoznawania i różnicowania bodźców wzrokowych. Uczestniczy ona niemal we wszystkich naszych działaniach (wykluczając z tego grona oczywiście osoby kompletnie niewidome…) Oczywiście rozwój percepcji wzrokowej przebiega etapami- jeśli będziecie chcieli to Wam to kiedyś opisze.

To by było na tyle jeśli chodzi o teorie, a teraz podsyłam kilka propozycji zabaw.

---

Dla niemowlaczków:

• umieszczamy w niewielkiej odległości od oczu dziecka jakaś zabawkę, książeczkę – najlepiej w skontrastowanych kolorach -niemowlaki, w pierwszym etapie rozwoju wzrokowego najlepiej dostrzegają właśnie silnie skontrastowane barwy (ja dostałam w prezencie taka specjalna książeczkę). Poruszamy zabawka powoli, po łuku! Ważne! W ten sposób rozszerzamy pole widzenia dziecka! To samo robimy ze swoja twarzą (twarz około 15 cm od twarzy dziecka) – przesuwamy ja wolno nad główka dziecka po luku 90%, robimy do dzieciaczka minki, mówimy zdania o rożnej intonacji, śmiejemy się głośno do dziecka, śpiewamy piosenki , bawimy się w „a kuku” zasłaniając np. swoja twarz rękami lub chusta, śpiewając powoli oddalamy się od niemowlaczka.
• Układamy kilka zabawek (mis, lala, auto), klocków kolorowych przed dzieckiem, dziecko na brzuszku lub ułożone na naszych kolanach. Poruszamy zabawkami, wydajemy dźwięki np. auto jedzie brum brum..
• Podczas kąpieli wrzucamy do wanny kolorowe zabawki, piłeczki.
• Podajemy dziecku zabawkę do ręki i czekamy aż rozpocznie zabawę.
• Pokazujemy zabawkę a następnie chowamy pod chustę/ściereczkę, ukrywamy w dłoni np. piłeczkę – niemowlę na przełomie 8 i 9 mca życia potrafi już poszukiwać przedmiotu, który „zniknął ”.